ماه فـرو ماند از جـمال محمد (ص)

سرو نباشد به اعـتدال محـمد (ص)

قدر فلك را كمال و منزلتى نیســت

در نظر قدر با كـمـال مـحمــد (ص)

وعـده دیدار هـر كسـى به قیـامـت

لیله اسرى شب وصال محمد (ص)

آدم و نوح و خلیل و موسى و عیسى

آمده مجموع در ظلال محـمد (ص)

عرصه گیتى مجال همت او نیست

روز قیامت نگر مجال محمــد (ص)

و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس‏

بو كه قبولش كند بلال محمد (ص)

همچو زمین خواهد آسمان كه بیفتد

تا بدهد بوسه بر نعال محمد (ص)

شمس و قمر در زمین حشر نتابد

نور نتابد مگر جمال محمد (ص)

شاید اگر آفتاب و ماه نتابد

پیش دو ابروى چون هلال محمد (ص)

چشم مرا تا به خواب دید جمالش

خواب نمى‏گیرد از خیال محمد (ص)

سعدى اگر عاشقى كنى و جوانى

عشق محمد(ص) بس است و آل محمد(ص)